Historia - czyli jak to kiedyś było w Warszawie

Warszawa całkiem niedawno było przyjemnym miastem do życia. Ludzie jakby bardziej swoi, akcent bardziej nasz. Budy z chińczykiem za 7 zł, co 30 metrów, no i parkowanie za darmo. Najbardziej rzucającą się jednak w oczy zmianą, jest ilość samochodów na ulicy. Momentami korki osiągają absurdalne rozmiary, podważają całkowicie już sens używania samochodu. Pamiętam jak 10 lat temu, zespół 3cha śpiewał poniekąd zajebistą piosenkę "Jedźmy gdzieś". Pozwolę sobie zacytować refren tej piosenki:

Jadę, jadę fura wiezie brygadę

Razem ruszamy na eskapadę

Cel jest żaden rajd ma jedną zasadę

Byle, byle do przodu i nie rozbić samochodu

Wyjść z tego cało żeby nic się nie stało

Masz jakiś buch jeden joint to za mało

Jedziemy do M On zawsze mi pomoże ja wiem

Solidny pięciopak bez ściem

I tak dzień za dniem mach za machem

Bez kitu zrzutka na wachę

Jeżdżę ze Stachem no wiesz człowieku Dj Ostaś

W tym kawałku to bardzo ważna postać

Czas płynie zmienia się również perspektywa z jakiej patrzymy na takie teksty. Chciałbym od siebie zaproponować współczesną wersję tej piosenki:

Stoję, stoję i o furę się boję

Brygada wkurwiona na tyle zgnieciona

Stoję, stoję korki gnoję

Bez żadnego już celu, tylko usiąść w fotelu

Pościgi, ucieczki to już nie te czasy

Na jointa, też już trochę szkoda kasy

Teraz czas już szybciej przemyka

Ja uważam już tylko, by nie przegrzać silnika

Więc Byle, byle do przodu

Ale raczej nie unikniesz tego smrodu

Stoję w korku, jedziemy do M, mam do niego dwa kaemy

Będziemy u niego za godzinę, bez ściemy....

Tak więc czasy jak i piosenki powinny się zmieniać i tak niech się dzieje. Warszawa dalej będzie zakorkowana a my z nostalgią nucić będziemy teksty o lepszych czasach.